Galatasaray'ın Bonus Card ve Bilyoner atılımından sonra her yazıda, her blogta görür olduk. Herkes endüstriyelleşen futboldan bahsediyor. Yazıyor çiziyor zart zurt!
Ancak bence şuan önemli olan futbolun içine girdiği ahlak problemidir. Bugüne kadar penaltı kazanmak için kendini yere atan futbolcuları savunan biri olara söylüyorum ki futbol bu şekilde zevk vermiyor. En son örneğini de bu gece gördük.
Thierry Henry. Arsenal zamanlarından bu yana çok sevdiğim bir futbolcudur kendisi. Tarzıyla, adamlığıyla, sempatikliğiyle, güler yüzüyle, sevecenliğiyle ve bir o kadarda artistliğiyle sevdirmiştir kendini.
İrlanda - Fransa maçı vardı bu gece. Açık kanaldan da verilmesinin güzelliğiyle geçtik TV karşısına. Ne de güzel maç oluyordu. Premier Lig'in en çekişmeli mücadelelerinden biri tadında bi maç. Top "bir o kalede bir bu". İrlanda, kadrosunun kalitesinin çok çok üzerinde bir mücadele sergiliyor, Fransa'yı sahada, kendi evinde eziyordu. Keane Lloris'i geçtkten sonra topu kaleye ah bir yuvarlasaydı...
Maç uzatmaya gidiyor ve bir karambol sırasında Henry gelen topu eliyle bi güzel önüne alıyor, içeri çeviriyor; Gallas gelen topu boş kaleye yuvarlıyor. Kamera ilk olarak Henry'i gösteriyor arkadan. Henry çılgınlar gibi seviniyor. İrlanda yıkılıyor. Müthiş bir futbol akşamı yaşayan, bizim gibi sadece futbol aşkıyla ekran başına geçmiş izleyici yıkılıyor. Bütün gece yaşadığımız keyfi s.kip atıyor Henry.
Çok merak ediyorum, o golden sonra ki geçen zamanda İrlandalı futbolcularla "gol hakkında" diyaloğa girdi mi? Girdiyse ne cevap verdi? Yüzlerine bakabildi mi? Ki baktı, ne konuştu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder