15 Mayıs 2010 Cumartesi

Pompey Ruhu

Ne kadar zevkli bir maç olduysa da bi o kadar sinir bozucuydu FA Cup finali. 5 top direkten döndü, 2 penaltı kaçtı vs. Bunları hepimiz yaşadık az önce biten maçta.

Maç bittiğinde, Portsmouthlu oyuncuların gözyaşları ve menejer Grant ile birlikte ortada toplanıp konuşmaları çok etkiledi beni. Sonrasında taraftarı selamlamaya koyuldular. O sırada ağlayan Boateng, yine ağlayan Rocha'ya bişeyler söylerken görüntüye geldi. Aklımdan şunlar geçti bi anda:

"Ağlama kardeşim, çok iyidik. Belkide benim yüzümden kupa kaçtı. Sen bu takımın en iyisiydin. Seneye hepimiz birlik olup bu takımı tekrar EPL'ye döndüreceğiz, bu kupayı alacağız..."

Ama böyle bişeye imkan yok günümüzde. Şimdiden anlaşmalarını sonlandırdı bile çoğu futbolcu. Bundan bi 30-40 sene evvel olsaydı, böyle bişey mümkün olurdu çünkü o zaman insanlar değer biliyordu(muş). Değer bilmekten ziyade, bağlılık vardı(mış). Bu takım bütün yıl sana paranı verememiş olabilir, çok zor günler yaşamış olabilirsiniz. Ancak takım senin yuvan gibidir. o zaman böyle bişey beklersin.

Şuan için böyle bişeyi beklemek zaten yanlış olur çünkü hayat şartları falan çok farklı artık. Futbol farklı... Herşey paraya bakar. Kırmızıdan laciverte geçebilecek kadar değişti futbol. Futbol hayat gibi diyoruz ya, "futbol insanları da değiştirdi..."

King Pompeys:)

Hiç yorum yok: