Geçtiğimiz sene kurban bayramının ilk gününe denk gelmiş, bayram namazını kılıp, anne babamızın elini öptükten sonra yollara düşmüştük. Bu sene öyle önemli bir durum yoktu ancak işten dolayı gidemiyordum (neredeyse).İşe gittim cumartesi sabahı ama içim rahat değil. Dükkanı açarken kıvranıp duruyorum. ne yapsam ne yapsam şekli mevcut o an bende. bir mesaj atıyorum İ.E.Ç'e, "kanka durumlar ne?". O sırada dükkanın abisi Tabata geliyor, "olm çok istiyosan git" diyor; kral hesabı. Ben mesaja cevap vermeden çıkıyorum.
Buluşuyorum abilerim, kardeşlerimle. Atlıyoruz otobüse, yollanıyoruz. feribot öncesi kısa bir mola veriyoruz, o sırada UNI otobüsüne geçiyorum ne var ne yok diye bakmaya. Beni görenin ağzı düşüyor. Herkes şaşırıyor haliyle. Hasret giderip 2-3 muhabbet sonrası kendi otobüslerimizde yola devam. Feribotta sıcak sohbetler sonrası, otobüste ki makara muhabbette cabası; bursa girişine geliyoruz. Hazırlanmışız, deplasmanı sarı kırmızıya boyayacağız. Polise yakalanmamak için kastırıyoruz ama başarılı oluyoruz. Anadolu Yakası olarak 34.dakikada tüm Bursa'yı sise boğmaya hazırlanıyoruz.
Stada yürüme faslında, her sene aynı köşe başında yine bir kalabalık oğlan grubu bekliyor. tezahüratlarımzla gaza gelip üstümüze yürümeye yelteniyorlar ancak bizim hurra yaptığımızı görünce topuk yapıyorlar. Hep aynı terane:)
Ondan sonra polis harbi başlıyor. Kısacık yol yarım saatimizi alıyor, çevik yine yapıyor pisliğini ama bizde boş durmuyoruz. korkumuz yok...
Tribünden ve sahadaki oyundan bahsetmiyorum çünkü herşey ortada... Sadece yukarıdaki resim anlatıyor. Biz başarılı bir tribün yaptık ancak tribünün daha iyi olması için takımın oynaması lazım...
Dönüş yolunda anlamadığım bir şekilde geride kaldık biz. Kartal otobüsü tek başına döndü diyebilirim. Ama makaraya muhabbete, yenilginin moralsizliğinin izin verdiği müddetçe devam ettik. İ.E.B ve B.O'ın muhabbetleriyle eğlendik.
Yanlışlıkla Soğanlık sapağında inip, orta kapıdan geri binmem sonrası yıkıldık. 2 günlük uykusuzluk var napalım yani:)
